Wanneer deelnemers niet mee willen doen – en hoe je ze toch betrekt
Iedere sessiebegeleider kent het: je hebt een groep enthousiast aan het werk, maar één deelnemer doet niet mee. Soms zie je het meteen – armen over elkaar, een gesloten houding, kritische opmerkingen. Soms merk je het subtieler: iemand haakt af, werkt half mee of houdt zich stil. Wat je ook doet, het heeft effect op de dynamiek van de groep. Bij studio stapelGoed zien we dit niet als een mislukking, maar als een belangrijk onderdeel van het proces. Juist die deelnemers dagen ons uit om goed te kijken naar wat er speelt, om ruimte te maken voor hun perspectief en om de groep als geheel in beweging te houden.
Weerstand of terughoudendheid heeft meestal een reden:
- Onzekerheid: “Ik ben hier niet creatief genoeg voor.”
- Onbegrip: “Waarom doen we dit eigenlijk?”
- Rol en context: hiërarchie of groepsdynamiek maakt iemand voorzichtig.
- Persoonlijke voorkeur: sommigen voelen zich simpelweg niet thuis in een werkvorm.
Als facilitator helpt het om die redenen te herkennen. Het voorkomt dat je het gedrag persoonlijk maakt of dat het onnodig veel energie kost.
Hoe je deelnemers toch betrekt?
- Erken wat je ziet: Benoem op een neutrale manier: “Ik merk dat dit nieuw of ongemakkelijk kan zijn. Dat is logisch.” Daarmee haal je spanning weg en laat je zien dat hun houding er mag zijn.
- Maak deelname laagdrempelig: Laat deelnemers starten met iets kleins en veiligs, zoals het kiezen van een kaart of het benoemen van een eerste associatie. Vaak volgt er vanzelf meer als ze ervaren dat het risico klein is.
- Bied alternatieven: Niet iedereen hoeft te tekenen of bouwen. Vraag iemand om patronen te benoemen, observaties te verzamelen of ideeën samen te vatten. Zo draagt de deelnemer tóch bij op een manier die past.
- Leg het doel uit: Maak duidelijk dat de werkvorm een middel is om nieuwe inzichten te krijgen. Als iemand begrijpt waaróm iets gedaan wordt, neemt de bereidheid vaak toe.
- Betrek hun perspectief actief: Gebruik weerstand als input: “Ik hoor dat jij hier anders naar kijkt. Kun je jouw invalshoek delen, zodat we het breder kunnen bekijken?” Zo wordt een kritische houding een waardevolle bijdrage.
Hoe je de groep beschermt?
- Grijp tijdig in: als iemand te negatief wordt, stop het gesprek kort en respectvol: “Ik hoor je punt, maar laten we de energie nu richten op ideeën die ons verder brengen.”
- Richt je op de actieve groep: blijf de energie voeden waar die wél zit. Vaak volgt de rest vanzelf mee.
- Normaliseer verschillen: benadruk dat elke groep bestaat uit verschillende stijlen en dat dat juist waardevol is.
Het effect in de praktijk
Door deelnemers niet te forceren, maar wél serieus te nemen en ruimte te geven, verandert weerstand vaak in betrokkenheid. Soms subtiel – een deelnemer die ineens toch meedoet – en soms verrassend sterk, wanneer juist die stille of kritische persoon een scherpe observatie doet die de groep verder helpt.
Bij studio stapelgoed geloven we dat iedere deelnemer iets bij te dragen heeft. Onze rol is om de ruimte zo te faciliteren dat iedereen kan aansluiten – op een manier die past – zonder dat de energie van de groep verloren gaat.
Werkvormen zijn het hart van onze sessies bij studio stapelgoed. Ze helpen om mensen in beweging te brengen, complexe vraagstukken hanteerbaar te maken en verbeeldingskracht te stimuleren. Maar niet iedere werkvorm past in iedere context. Soms voelt een oefening te speels, te ongemakkelijk of te kunstmatig. Hoe weet je
Bij studio stapelgoed zien we verbeeldingskracht als een strategisch instrument. Het is de sleutel tot innovatie, verandering en samenwerking, omdat het mensen in staat stelt om voorbij bestaande kaders te denken. In onze sessies zetten we verbeeldingskracht bewust en doelgericht in om creativiteit te versterken en opl
Creatief leiderschap vraagt om visie, lef en verbeeldingskracht — maar minstens zo belangrijk is het vermogen om je eigen grenzen te herkennen, te stellen én soms te doorbreken. Want hoe weet je eigenlijk wanneer je nog in beweging bent, en wanneer je jezelf voorbij rent?
In een wereld waarin we altijd ‘aan’ staan, is verveling iets wat we liever vermijden. Even niks te doen? Binnen twee seconden grijpen we naar onze telefoon, vegen we door socials of beantwoorden we snel nog een mail. Want verveling voelt… zinloos. Tijdverlies. Luiheid misschien. Maar wat als verveling juist het begin is van iets waardevols? Wat als precies in die momenten waarop je je verveelt, je brein aan het werk gaat op een manier die je creativiteit wakker maakt?
In veel teams heerst een subtiele vorm van stilte. Niet omdat mensen geen ideeën hebben, maar omdat ze niet durven spreken. Uit angst om als lastig, dom of te kritisch gezien te worden. En juist daardoor lopen we als teams en organisaties talloze kansen mis. Innovatie floreert namelijk niet in stilte, maar in een cultuur waar mensen zich veilig voelen om zich uit te spreken. Dat is waar psychologische veiligheid in beeld komt.
Creativiteit wordt vaak geassocieerd met kunstenaars, uitvinders of briljante geesten die ‘geniale ingevingen’ lijken te hebben. Maar neurowetenschap laat iets anders zien: creativiteit is geen mysterieus talent, maar een proces in je brein – en iedereen heeft het in zich. Ook binnen organisaties is creativiteit onmisbaar. Het zorgt voor innovatie, probleemoplossend vermogen en vernieuwing. De grote vraag is dus niet: “Wie is creatief?” maar: “Hoe kunnen we creativiteit activeren – bij onszelf én in onze teams?” In deze blog duiken we in het brein, én in de werkvloer. Hoe werkt creativiteit neurologisch? En wat kun je als organisatie doen om die creatieve vonk te laten overslaan.
We zijn van nature gewoontedieren. Ook in ons denken. We zoeken automatisch naar logische, voor de hand liggende oplossingen. Handig in de meeste situaties – maar funest als je écht iets nieuws wilt bedenken. Dat is waar lateraal denken in beeld komt. Een creatieve denktechniek die je helpt om vastgeroeste patronen te doorbreken en verrassende invalshoeken te vinden. Maar wat is lateraal denken precies? Hoe werkt het in ons brein? En hoe pas je het toe in een organisatie of team
Bij studio stapelgoed geloven we dat de beste sessies ontstaan wanneer deelnemers écht eigenaar zijn van wat er gebeurt. Wij ontwerpen sessies waarin mensen zelf keuzes maken, hun eigen route bepalen en actief bijdragen aan het proces. Waarom? Omdat autonomie zorgt voor betrokkenheid, creativiteit en duurzame impact. Als deelnemers zelf regie hebben, voelen ze zich verantwoordelijker en wordt de sessie veel meer dan alleen een moment—het wordt iets wat blijft hangen. Maar hoe zorg je ervoor dat je als begeleider niet onbewust de autonomie wegneemt?
Loop een willekeurige stad in en je ziet ze overal: van die grijze, saaie muren die niets vertellen. Bij studio stapelgoed hebben wij we voorliefde voor streetart en graffiti. Dat je op een straathoek opeens een gigantisch kleurrijk kunstwerk tegenkomt, een verborgen muurschildering die een verhaal vertelt of een klein aanplakbiljet dat je aan het denken zet. Streetart is veel meer dan verf op een muur. Wat streetart zo bijzonder maakt, is dat het je op een onverwachte manier kan raken. Het is kunst die niet in een museum hangt, maar onderdeel is van het dagelijkse leven. En dat maakt het zo toegankelijk en inspirerend.
Innovatie klinkt misschien als iets groots en ingewikkelds, maar vaak begint het juist met kleine veranderingen in de dagelijkse praktijk. Denk aan een nieuwe manier van samenwerken, een slimme oplossing voor een terugkerend probleem of een creatieve twist in je productaanbod. Het punt is: iedereen kan innoveren! Maar hoe zorg je ervoor dat je team zich vrij voelt om met nieuwe ideeën te komen? Hier zijn vijf praktische tips om innovatie in je team aan te wakkeren – inclusief inspirerende voorbeelden uit de praktijk.